Podstawowym warunkiem dopuszczalności inwestycji mieszkaniowej oraz podziału nieruchomości jest pod jej realizację zgodność planowanego podziału z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. W sytuacji gdy na danym terenie taki plan nie został ustanowiony, zgodność planowanego podziału weryfikuje się z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

W zależności od położenia inwestycji oraz jej powierzchni, może wystąpić dodatkowo konieczność uzyskania w pierwszej kolejności decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach. Zgodnie z art. 72 ust. 3 Ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko, wydanie tej decyzji następuje przed uzyskaniem decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach wymagana jest dla przedsięwzięć wymienionych
w Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 10 września 2019 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, gdzie zgodnie z §3 pkt. 55b tego rozporządzenia do przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko należy zabudowa mieszkaniowa wraz
z towarzyszącą jej infrastrukturą:
b) nieobjęta ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo miejscowego planu odbudowy, o powierzchni zabudowy nie mniejszej niż:
– 0,5 ha na obszarach objętych formami ochrony przyrody, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1–5, 8 i 9 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody, lub w otulinach form ochrony przyrody, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1–3 tej ustawy,
– 2 ha na obszarach innych niż wymienione w tiret pierwsze;

Oznacza to, że inwestor posiadający nieruchomość o powierzchni większej niż 0,5 ha zlokalizowaną na obszarach objętych formami ochrony przyrody, przed uzyskaniem decyzji o warunkach zabudowy
i zagospodarowania terenu dla zabudowy mieszkaniowej, musi obligatoryjnie najpierw uzyskać decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach. Jeśli natomiast nieruchomość nie znajduje się na obszarach objętych formami ochrony przyrody, próg ten wzrasta do 2 ha.

Dodatkowo należy podkreślić, że jeżeli na terenie zabudowy mieszkaniowej planowane są garaże, parkingi samochodowe lub zespoły parkingów, to w zależności od lokalizacji inwestycji oraz jej powierzchni, może również okazać się konieczne uzyskanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach. Zgodnie z §3 pkt. 58b Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 września 2019 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach wymagają wspomniane garaże, parkingi lub zespoły parkingów, jeżeli są zlokalizowane na obszarach objętych formami ochrony przyrody, a ich powierzchnia przekracza 0,5 ha, lub są zlokalizowane na obszarach nieobjętych formami ochrony przyrody, a ich powierzchnia przekracza 1 ha.

Podsumowując, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, podział nieruchomości dokonuje się zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Dla zabudowy mieszkaniowej, jeśli inwestycja przekracza określone progi powierzchni zabudowy, przed uzyskaniem decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu konieczne jest dodatkowo uzyskanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach. Ponadto, należy sprawdzić, czy planowana powierzchnia użytkowa garaży, parkingów lub zespołów parkingów nie przekracza ustalonych progów. Jeśli taka sytuacja ma miejsce, inwestor musi również uzyskać decyzje o środowiskowych uwarunkowaniach lub/i pod kątem tego rodzaju infrastruktury.
W ramach naszej działalności uczestniczymy w procedurach wydawania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dla inwestycji mieszkaniowych. Nasze bogate doświadczenie w tej dziedzinie gwarantuje szybkie i bezproblemowe przejście procedury.

Zachęcamy do kontaktu.